0.0/5 овоз (0 овозҳо)

Баҳсе дар шинохти осори аслии Айнулқузоти Ҳамадонӣ

Муаллиф (он)

Зоиров Ҳалимҷон

Чакидаи мақола

Дар ин мақола сухан пиромуни осори аслии мавҷуд, мафқуд ва мансуби Айнулқузоти Ҳамадонӣ меравад. Муаллиф бар он бовар аст, ки дар хусуси осори аслии Айнулқузоти Ҳамадонӣ байни тазкиранигорон ва донишмандони ватаниву хориҷӣ андешаҳо мухталиф буда, баёни ин мавзӯъ таҳқиқи бештар мехоҳад. Таъкид менамояд, ки ҷиҳати шинохти мероси илмию адабии суханвар ва замони таълифи онҳо бевосита ба осори Айнулқузоти Ҳамадонӣ, ба монанди “Шаква-л-ғариб”, “Тамҳидот”, “Зубдат-ул-ҳақоиқ” ва “Номаҳо” рӯй намудан беҳтар аст. Барои шоҳиди фикр, бо такя ба ахбори “Шаква-л-ғариб” аз 11 асари аслии суханвар ном бурда, аз ҷумлаи осори мансуб ба Айнулқузоти Ҳамадонӣ будани “Рисолаи Лавоеҳ”, “Шарҳи калимоти қассори Бобо Тоҳир» ва «Рисолаи Яздоншинохт» ёд намудааст.

Калидвожаҳо

Айнулқузоти Ҳамадонӣ, “Шаква-л-ғариб”, “Номаҳо”, “Тамҳидот”, “Зубдат-ул-ҳақоиқ”, осори аслӣ, осори мансуб

Пайнавишт

1.Айнулқузоти Ҳамадонӣ. Дифоиёт ва Гузидаи ҳақоиқ (тарҷумаи ду рисолаи «Шаква-л-ғариб» ва «Зубдат-ул-ҳақоиқ»). Тарҷумаи форсӣ ва таҳшияи дуктур Қосим Ансорӣ. – Теҳрон: Манучеҳрӣ, 1385. -185 саҳ.

2.Айнулқузоти Ҳамадонӣ. Номаҳо. Ҷилди аввал. Ба эҳтимоми дуктур Алинақии Мунзавӣ, дуктур Афифи Усайрон. -Теҳрон: Асотир, 1377. - 480 саҳ.

3.Айнулқузоти Ҳамадонӣ. Номаҳо.Ҷилди дувум. Ба эҳтимоми дуктур Алинақии Мунзавӣ, дуктур Афифи Усайрон. -Теҳрон: Асотир, 1377. - 488 саҳ.

4.Айнулқузоти Ҳамадонӣ. Номаҳо.Ҷилди севум. Ба эҳтимоми дуктур Алинақии Мунзавӣ. -Теҳрон: Асотир, 1377. -444 саҳ.

5.Айнулқузоти Ҳамадонӣ. Рисолаи Лавоеҳ. Ба тасҳеҳ ва таҳшияи дуктур Раҳими Фарманиш. 1377. -165 саҳ.

6. Айнулқузоти Ҳамадонӣ. Тамҳидот. Бо муқаддимаву тасҳеҳ ва таҳшияву таълиқи Афифи Усайрон. –Теҳрон: интишороти Манучеҳрӣ, 1373. -523 саҳ.

7.Айнулқузоти Ҳамадонӣ. Шаква-л-ғариби ъани-л-автони ило уламои-л-булдони ва Зубдат-ул-ҳақоиқ фӣ кашфи-д-дақоиқ. Бо муқаддима, тасҳеҳ ва таҳқиқи Афифи Усайрон. – Борис: Дор-ул-Библия (асли матни асар, муқаддима, таҳқиқ ва таҳшия ба забони арабӣ).

8.Умарзода, Иброҳим. Айнулқузот. Аҳвол, осор, афкор. –Душанбе: Ирфон, 112 саҳ.

9. Умаров, Ибрагим. Философские и этические взгляды Айнулкузота. – Душанбе: Ирфон, 1984. -64 с.