Маводи тозаи забонҳои гурӯҳи шуғнонӣ-рӯшонӣ, ки хусусиятҳои махсуси сарватҳои фарҳангиро чун асоси худшиносии миллӣ инъикос мекунанд ва онҳоро аз дигар забонҳо фарқ мекунонанд, мавриди таҳлилқарор гирифтааст. Инчунин хусусиятҳои забонӣ ва қонуниятмандии амалкарди ВФ ошкор карда мешавад. Зикр гардидааст, ки воҳидҳои фразеологӣ бо ҷузъи ифодакунандаи номи ҳайвонот дар шаклгирии низоми образҳо, ки ба сифати компоненти забонӣ ба мазҳари забонии олам дохил мешаванд, фаъолона иштирок мекунанд. Корбурди ВФ бо ҷузъи номи ҳайвонот дар низоми фразеологияи забонҳои гуногун нақши муҳим дорад. Вижагии воҳидҳои фразеологӣ дар бораи аслияту бахудхосии фарҳанги ҳомилони забони мазкур шаҳодат медиҳад. Дар воҳидҳои фразеологии дорои ҷузъҳои мазкур мафҳумҳои асосии фарҳанги моддию маънавӣ таҷаммӯъ меёбанд ва аз насл ба насл интиқол дода мешаванд. Вариантҳо ва семантикаи истифодаи зоонимҳо дар маводи фразеологизмҳои забонҳои помирии гурӯҳи шуғнонӣ-рӯшонӣ баррасӣ шудаанд, зеро ВФ хусусиятҳои миллию фарҳангии мазҳари оламро инъикос мекунанд ва имкон медиҳанд дар бораи вижагиҳои коннотативӣ ва самтгириҳои арзишии халқҳои Помир сухан ронем. Диққати асосӣ ба таснифи ин навъи фразеологизмҳо равона карда мешавад.
гурӯҳи шуғнонӣ – рӯшонии забонҳои помирӣ, воҳидҳои фразеологӣ, зоонимҳо, хусусиятҳои забонӣ, арзишҳои фарҳангӣ, мазҳари олам, маданияти моддӣ ва маънавӣ, хусусиятҳои миллӣ-фарҳангии мазҳари олам, таснифоти фразеологизмҳо
1. Алиференко Н.Ф. Лингвокультурjлогия: ценностно – смысловое пространство языка: учеб.пособие / Н.Ф.Алиференко .- М.: Флинта: Наука 2010. – 399 с.
2. Алиференко, Н.Ф., Семенинко Н.Н. Фразеология и паремиология: учебное пособие для бакалаврского уровня филологического образования/ Н.Ф. Алиференко, Н.Н.Семенинко. – М.:Флинта: Наука, 2009. – 344с.
3. Багана, Ж., Михайлова Ю.С. Фаунонемическая лексика в системе языка и её национально-культурная специфика (на материале лексических единиц “лошадь”, “конь”, “свинья” в русском, английском и немецком языках) / Ж. Багана, Ю.С. Михайлова // Научные ведомости БелГУ.Сер: Гуманитарные науки. – Белгород, 2011. - №24 (119). Вып.12.
4. Балли, Ш. Французкая стилистика. 2-е изд., стереотипное. – М.: Эдиториал УРСС, 2001. – 392.
5. Воробьев В.В. Лингвокультурология: учебное пособие. М.: Издательство РУДН, 2006. – 330 с.
6. Гумбольдт, В. Избранные труды по языкознанию / В.Гумбольдт. – М.: Прогресс, 1984. -397 с.
7. Маслова, В.А. Лингвокультурология: учеб.пособие для студ.высш. учеб. заведений / В.А.Маслова.– Издательский центр “Академия”, 2001.-208 с.
8. Сепир, Э. Избранные труды по языкознанию и культурологии / Э. Сепир. – М.: Прогресс, 1993.- 656 с.
9. Телия, В.Н. Русская фразеология. Семантический, прагматический и лингвокультурологический аспекты / В.Н.Телия. – М.: Школа “Языки русской культуры”, 1996. – 288 с.