Дар мақола дар мавриди вожаҳои муқобилмаънои таркиби луғавии яке аз ҷолибтарин асарҳои ҷуғрофӣ – «Ҷаҳоннома» баҳс рафтааст, ки онро дар асри XIII Муҳаммад ибни Наҷиби Бакрон барои шарҳи харитааш таълиф намудааст. Забони асар унсурҳои гуногуни лексикиро фарогир аст, ки онҳо барои таърихи забони адабии тоҷикӣ аҳамияти калон доранд. Таркиби луғавии асар бою рангин буда, дорои хазинаи бебаҳои аслии луғавӣ аст. Зимни омӯзиш маълум гардид, ки дар асар дар баробари дигар қабатҳои лексикӣ, вожаҳои антонимӣ низ дар мавридҳои муайян ва бо маҳорати баланде корбаст гардидаанд. Бакрон бо истифодаи васеи калимаҳои муқобилмаънои забонҳои тоҷикӣ, арабӣ ва ғайра ҷолибияти асарро таъмин намудааст, зеро тавассути ин гурӯҳи калимаҳо дар аксар маврид маъно ва матлаб боз ҳам дақиқтару саҳеҳтар инъикос ёфтааст.
«Ҷаҳоннома», Бакрон, лексикологияи таърихӣ, таснифоти антонимҳо