Анализируются статус и место стихов и стихотворства и мнения самих поэтов, особенно Мавлоно Джалолиддина Руми, о сути и сущности поэзии. Отмечается, что, несмотря на чрезвычайную любовь и приверженность к поэзии, великие поэты-мистики Санои Газневи и Мавлоно Балхи считали стихотворство зазорным занятием и дистанционировались от звания поэта. Рассматривается взаимосвязь между отрицательным отношением великих поэтов-мистиков к стихотворству и известными аятами 224-227 суры «Поэты» священного Корана. На основе высказываний поэтов Санои, Низами Гянджеви, Мавлоно Балхи делается вывод, что они, следуя за аятами Корана, порицают поэтов-панегиристов, которые превращают стихотворство в средство восхваления и прославления недостойных людей.
мистицизм, стихотворство, поэзия, Санои Газневи, Низами Гянджеви, Мавлоно Балхи, панегирическая поэзия
1. Абдуқодирзода Саидмукаррам. Андешаҳои Низомии Арӯзии Самарқандӣ оид ба моҳияти шеър ва шахсияти шоир // Номаи донишгоҳи давлатии Хуҷанд ба номи академик Б.Ғафуров (Силсилаи илмҳои гуманитарӣ). –Хуҷанд, 2015.-№4(45). –С.123-127.
2. Афлокӣ Шамсуддин. Маноқиб-ул-орифин. Бо тасҳеҳот ва ҳавошию таълиқот ба кӯшиши Таҳсини Ёзиҷӣ, Ҷ.1-2. Анқара,-1970-1976.-745с.
3. Бадеуззамони Фурӯзонфар. Шарҳи аҳвол ва осори Мавлоно. Бо кӯшиши Ҷаъфар Ранҷбар ва Масъуди Миршоҳӣ.-Душанбе: Институти шарқшиносӣ Анҷуманӣ “Рӯдакӣ”, 2007. –247с.
4. Зарринкуб Абдулҳусайн. Ёддоштҳо ва андешаҳо (аз мақолот, нақдҳо, ва ишорот). – Теҳрон: Сухан, 1379. – 432с.
5. Мавлоно Нуриддин Абдурраҳмони Ҷомӣ. Нафаҳот-ул-унс мин ҳазарот-улқудс”. Таҳиягарони матн, муаллифони муқаддима ва феҳристҳо Мӯътабар Оқилова, Баҳром Мирсаидов. –Душанбе: Пайванд, 2013. –865с.
6. Насриддинов Фахриддин. Тафсири “Кашф-ул-асрор”-и Абулфазли Майбудӣ ва аҳамияти адабии он. –Хуҷанд: Ношир. –183с.
7. Низомии Ганҷавӣ. Хамса: Махзану-л-асрор, Хусраву Ширин. Баргардон, пешгуфтор ва таҳияи Зоҳир Аҳрорӣ, Алии Муҳаммадии Хуросонӣ ва Мубашшир Акбарзод — Душанбе: «Адиб», 2012. - 480 саҳ.
8. Румӣ, Мавлоно Ҷалолуддин. Фиҳи мо фиҳи (ва пайвастҳои навёфта) Ба тасҳеҳи Тавфиқи Субҳонӣ.- Теҳрон: Китоби Порса, чопи дуввум,1389. –24+444с.
9. Румӣ, Мавлоно Ҷалолуддин. Маснавии маънавӣ. -Теҳрон: Замон, 2001. –728 с.
10.Саноӣ. Абулмаҷд. Девон. Ба кӯшиши Мударриси Разавӣ. Чопи дувум. –Теҳрон: Ибни Сино, 1341(1962м).
11.Султон Валад. Интиҳонома. Чопи аввал ба тасҳеҳи Муҳаммадалии Муваҳҳид ва Алиризо Ҳайдарӣ.-Теҳрон: Хоразмӣ, 1389ҳ.ш/2011м.-408с.
12.Устоҷӣ Иброҳим. Фарошеър дар “Махзан-ул-асрор”-и Низомӣ// Фаслномаи илмӣ-пажӯҳишии забон ва адабиёти форсӣ. –Теҳрон,1389. – №2. – С.2-24
13. Қумшаӣ, Ҳусайн Илоҳӣ, Гузидаи “Фиҳи мо фиҳи” \ Баргардон, таҳия, тавзеҳот ва луғатнома аз Абдуллоҳ Муллобоқизодаи Шаваткӣ.- Душанбе: Пайванд, 2007. -302с.
14. Шафеӣ Муҳаммад. Тафсири маъориф-ул-Қуръон. Мутарҷим Мавлоно Муҳаммад Юсуфи Ҳусайнпур.-Мактабаи Форуқия. Ҷ.6, 1389х. 772 с.