0.0/5 оценка (0 голосов)

СТИЛЬ АУФИ В ИСПОЛЬЗОВАНИИ ИСТОЧНИКОВ ДЛЯ «ДЖАВАМИ’ АЛ-ХИКАЙАТ ВА ЛАВАМИ’ АР-РИВАЙАТ»

Автор (ы)

Агзамова Р.Э.

Аннотация

Рассматривается стилистика использования источников для “Джавамиал-хикайат, а также другие специфические стилевые особенности, включая принципы и параметры их использования, соблюдение достоверности и подлинности основного источника и т.п.Сравнение рассказов с первоисточником показывает, что Ауфи при изложении рассказа нарушает грани использованных  источников и в большинстве случаев выбирает стиль сокращения, в некоторых случаях заменяет рассказ, а в других случаях – только его часть, или размещает рассказ в других главах своего произведения, то есть, располагает материал по своему усмотрению. Сделан вывод, что основу своеобразной стилистики произведения Ауфи формирует цитирование им фрагментов также и из других источников, использование соответствующих стихов, аятов и хадисов в начале или в конце рассказа.

Ключевые слова

Ауфи, “Джавами’ ал-хикайат”, стиль использования источников,   стиль сокращения, аяты и хадисы, эрудиция

Список цитируемой литературы

1.    Авфӣ, Муҳаммад. Гулчини Ҷавомеъ-ул-ҳикоёт [Матн]/М.Авфӣ; Тартибдиҳанда ва муаллифи муқаддима М.Бақоев. - Душанбе: Ирфон, 1966. – 172с.

2.    Авфӣ, Муҳаммад. Ҷавомеъ-ул-ҳикоёт ва лавомеъ-ур-ривоёт. Нусхаи китобхонаи миллии Порис. (Suppl.persan 906). - 359 с.

3.    Баҳор, Маликушшуаро. Сабкшиносӣ ё таърихи татаввури насри форсӣ. – Душанбе: Бухоро, 2012. – 570 с.

4.    Бурҳон, Муҳаммадҳусайн. Бурҳони қотеъ [Матн]/ - Теҳрон: Ибни Сино, 1963. –Ҷ.3. – 1218-1923 с.

5.    Вохидов, С. Жизнь и творческое наследие Мухаммада Авфи [Текст]/ С. Вохидов. – Душанбе: Дониш, 1989 – 168с.

6.    Деҳхудо, Алиакбар. Луғатнома [Матн]/А.Деҳхудо. – Теҳрон: Муассисаи интишорот ва чопи Донишгоҳи Теҳрон, чопи дувум аз давраи ҷадид, 1377. – Ҷ.9. – 12809 – 14464 с.

7.    Мирхонд, Муҳаммад. Таърихи равзат-ус-сафо фӣ сиратил анбиё вал мулук вал хулафо [Матн]/М. Мирхонд; Тасҳеҳ ва таҳшияи Ҷамшеди Каёнфар. Ҷ.1. – Теҳрон: Интишороти Пирӯз. 1338. – 812 с.

8.    Подшоҳ, Муҳаммад. Фарҳанги Онандроҷ [Матн]/ М.Подшоҳ; Зери назари Муҳаммад Дабир Сиёқӣ. – Теҳрон: Хайём, 1335. – Ҷ.4. – 2551 – 2600 c.

9.    Салимов, Н. Марҳалаҳои услубӣ ва таҳаввули анвоъи наср дар адабиёти форсу тоҷик (асрҳои IX-XIII) [Матн]/Н.Салимов - Хуҷанд: Нури маърифат, 2002. – 398 с.

10.Сангова, Ҳ. Таркиб ва мундариҷаи “Ҷавомеъ-ул-ҳикоёт” [Матн]: Дисс. номз. илм. филол. – Душанбе, 2003. – 169 с.

11.Саолибӣ, Абӯмансур. Таърихи Саъолибӣ машҳур ба “Ғурару ахбари мулукил фурс ва сияриҳим” [Матн]/А.Саолибӣ; Ҳамроҳ бо тарҷумаи муқаддимаи Зотенберг ва дебочаи Муҷтабо Минавӣ. Пешгуфтор ва тарҷумаи Муҳаммад Фазоилӣ. – Теҳрон: Нашри “Нуқра”, 1368 – 520 с.

12. Сафо, З. Таърихи адабиёт дар Эрон [Матн]: Иборат аз се ҷилд/З.Сафо – Теҳрон: Интишороти Фирдавсӣ, 1371. – Ҷ.1. – 816 с.; Ҷ. 2-1/2.-1128 с.; Ҷ.3. – 1/2 – 1396 с.

13.Ҳамробоев, Н. Роҳҳои таъсири адабиёти тоисломии эронӣ ба арабӣ [Матн]:/ Раҳоварди олимони ҷавон/Н.Ҳамробоев. – Хуҷанд, 2003.– Ҷ. 6. – С. 58-61.

14.Шамисо, Сирус. Сабкшиносии наср [Матн]/С.Шамисо.– Теҳрон: Митро, 1377. – 319с.

Дата публикации

Суббота, 30 Сентябрь 2023