Рассматривается начало правления династии Шинасбенидов в области Гура и политические отношения данного владения с Арабским халифатом, государствами Саффаридов и Саманидов. С опорой на средневековые источники и исследования современных историков сделана попытка осветить один из малоизученных вопросов истории Отечества. Указывается, что приход к власти этой династии был связан с основоположником династии Шинасбом ибн Хурнаком, так как в дальнейшем его преемники продолжали править этим государством и участвовать в создании изучаемого владения вплоть до его распада. Отмечается, что с середины VII и до начала Х века Шинасбениды пережили важный, но одновременно и трудный период. В ходе изучения источников прояснилось, что, кроме Саманидов, другим завоевателям не удалось полностью подчинить данное владение.
Шинасб ибн Хурнак, Шинасбениды, исторические источники, события VII-Х вв., история Хорасана, конфронтация, военно-политическое соперничество
1. Босворт, К.Э. Мусульманские династии. Справочник по хронологии и генеалогии. /Пер. с англ. и примечания П.А. Грязневича/ К.Э. Босворт.–М.: Наука, ГРВЛ, 1971. – 324 с.
2. Гардезӣ, Абӯсаид Абдуллоҳ ибни Заҳҳок. Таърихи Гардезӣ. Мусаҳҳеҳ Абдулҳай Ҳабибӣ/ Абӯсаид Абдуллоҳ ибни Заҳҳоки Гардезӣ. – Теҳрон, 1363 ҳ.ш. (1984). –733 с.
3. Ғавсуддин Мустаманди Ғурӣ. Таърихи мухтасари Ғуриён./ Мустаманди Ғурӣ.–Ҳирот, 1367 ш. (2008). – 266 с.
4. Ғубор, Мир Ғулом Муҳаммад. Афғонистон дар масири таърих./ Ғубор Мир Ғулом Муҳаммад.–Кобул, 1387 ҳ. (1967). –412 с.
5. Давлатдории тоҷикон дар асрҳои IX-XIV. Порчаҳо аз «Равзату-с-сафо» ва дигар кутуб./Мураттиб ва муҳаққиқ Нурмуҳаммади Амиршоҳӣ.– Душанбе: Амри илм, 1999.-1008 с.
6. Ибни Асир Изуддин. Таърихи комил /Баргардони Саид Муҳаммад Ҳусайни Руҳонӣ.Ҷ. V./ Ибни Асир Изуддин.–Теҳрон, 1383 ҳ.қ. (2004). –С.1567-2366
7. История таджикского народа.Т.2. Кн.1./под. ред. Б.Г. Гафурова и А.М. Беленицкого. – М.: Наука, 1964.- 492 с.
8. Мухаммад, Косими Ҳиндушоҳи Астарободӣ. Таърихи Фаришта./Бо кӯшиши Муҳаммадризои Носирӣ.-- www.Ghaemiyeh.com – дата обращения 20.04.2019
9. Неъматов, Н. ва диг. Таърихи халқи тоҷик. Китоби дуввум. Мӯъҷизаи классикии тоҷикон./ Н.Неъматов, Н.Амиршоҳӣ, Ҳ.Пирумшоев, А.Мирбобоев. –Душанбе: Сарпараст, 2008.-814 с.
10. Низомулмулк, Абӯалӣ Ҳасан. Сиёсатнома; зери таҳрири А.Девонақулов ва А. Султонова./ Абӯалӣ Ҳасан Низомулмулк. – Душанбе: Адиб, 1989.-197 с.
11. Ҳабибӣ, Абдулҳай. Торихи Афғонистон баъд аз ислом./Абдулҳай Ҳабибӣ.–Теҳрон: Дунёи китоб, 1367 ҳ.ш. (1988).-1058 с.
12. Ҳамавӣ, Ёқут. Мӯъҷам-ул- булдон.Ҷ.4./ Ёқут Ҳамавӣ. – Теҳрон, 1376 ҳ.ш. (1997).-401 с.
13. Пажвок, Атикуллоҳ. Ғуриён./Атиқуллоҳ Пажвок.–Кобул, 1345 ҳ. (1926).-251 с.
14. Табарӣ, Муҳаммад Ҷарир. Таърихи Табарӣ. Иборат аз 16 ҷ. Ҷ.7./Тарҷумаи А.Поянда./ Муҳаммад Ҷарири Табарӣ.–Теҳрон, 1352 ш. (1973).-366 с.
15. Фурӯғӣ, Асғар. Таърихи Ғуриён./ Фурӯғӣ Асғар.–Теҳрон, 1387ш. (2008).-118 с.
16. Хайдари, М.А. Политическое устройство, социально-экономические отношения и культура государства Гуридов.: дис.…канд. истор. наук /Мохамед Абед Хайдари.–Душанбе, 2013.-178 с.
17. Ҷузҷонӣ, Минҳоҷ Сироҷ. Табақоти Носирӣ. Иборат аз 2 ҷ. Ҷ.1. /Ба чоп омодакунанда Абдулҳай Ҳабибӣ./ Минҳоҷ Сироҷи Ҷузҷонӣ.–Кобул, 1363 ҳ. (1984) -501 с.